چکیده
فرهنگ کرامتِ ویژة انسان است که به فضل خرد و شرع مقدس از آن برخوردار گشته است، فرهنگ از شناخت ارزشها و پای?بندی به آنها و شناخت ضد ارزشها و گریز از آنها، شکل می?گیرد. اگر مطابق سرشت انسان باشد، پاسداری از آن بسان پاس?داشت انسانیت است.
معروف و منکر تعبیری از ارزشها و ضد ارزشها در فرهنگ اسلامی است که در منابع اولیة آن: قرآن کریم و سنت پیشوایان معصوم، نام برده شده?اند.
امام رضاعلیه?السّلام یکی از پیشوایان پاک است که در راستای قرآن، مفهوم و مصادیق معروف و منکر را در قالب بیان احکام و مواعظ و پند و اندرزها، روشن کرده?اند.
از دیدگاه امام رضاعلیه?السّلام معروف به واجبات و مستحبات شرع مقدس اسلام و منکر به محرمات آن اطلاق می?شود.
از منظر حضرتعلیه?السّلام گستره معروف بسی پردامنه?تر از منکر است به این دلیل تعداد مصادیق منکر را برمی?شمرند، اما نسبت به معروف محدوده?ای بیان نمی?کنند.
از معروف می?توان به مصادیق زیر اشاره کرد: اعتقادات حق عبادات، معاملات مشروع، زکات، جهاد، حجاب و پوشش، فضائل اخلاقی و... و در مقابل امور زشتی چون گناهان کبیره، منکر به شمار می?آیند.
در این کشتزار علمی بذر مفاهیم معروف و منکر را با چشمه?های جوشان حکمت رضوی آبیاری می?کنیم.
کلید واژگان: معروف، منکر، سخن امام رضاعلیه?السّلام ، واجب، مستحب، حرام، مکروه.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
